Aye, luister goed, want dit verhaal is zo vreemd als een piraat met een zonnebril in de regen! In het verre India bedacht Rajesh, een sluwe landrot met een flinke dosis nieuwsgierigheid, een plan dat zelfs de kapitein van de gekste piratenboot zou verbazen. Rajesh wilde weten wie er écht om hem zou geven als hij het zeil zou strijken en naar de eeuwige horizon zou varen.
Dus wat deed onze Indiase vriend? Hij zette zijn eigen dood in scène! Met hulp van een paar trouwe maten liet hij het nieuws rondgaan dat Rajesh het aardse schip had verlaten. Familie, buren en oude vrienden werden uitgenodigd voor zijn crematie, compleet met bloemen, tranen en een hoop verhalen over zijn leven.
Op de dag van de ceremonie lag Rajesh, vermomd en goed verborgen, ergens in de schaduw te loeren. Hij telde de mensen, luisterde naar hun woorden en zag wie er echt kwam opdagen om afscheid te nemen. Sommigen kwamen uit respect, anderen uit nieuwsgierigheid, en een enkeling misschien gewoon voor de gratis chai.
Toen de rook van de valse crematie was opgetrokken, onthulde Rajesh zijn list aan de menigte. De verbazing was groot, maar de boodschap duidelijk: soms wil een mens gewoon weten wie zijn ware bemanning is. Of het nu slim, dwaas of ronduit piraterij is – Rajesh had zijn antwoord.
En zo leert dit verhaal ons: je hoeft geen piraat te zijn om een beetje ondeugendheid en nieuwsgierigheid in je leven te brengen. Maar wees gewaarschuwd, want niet iedereen waardeert een grap op het randje van het graf!