Arrr, makkers! De woningmarkt in Nederland is net een woeste zee vol kapers en schatten. Zes op de tien landrotten vinden het zo belangrijk dat er snel nieuwe hutten verrijzen, dat ze de bezwaarmakers het liefst overboord kieperen. Al dat gemopper en getreuzel met procedures houdt de bouw van nieuwe woningen flink op, terwijl het tekort aan huizen inmiddels zo groot is dat je er een vloot van kunt bouwen.
De overheid wil voor 2030 een miljoen woningen bijbouwen, maar elke keer als een bouwmeester zijn schep in de grond wil steken, staan er weer buren klaar met hun bezwaarschrift als een kromzwaard. Een derde van alle nieuwbouwplannen loopt hierdoor vertraging op. De Raad van State probeert al vaart te maken, maar veel Nederlanders willen dat het nog sneller gaat.
Toch is bouwen niet zo simpel als “bouwen, bouwen, bouwen!” roepen vanaf het dek. De vraag naar woningen is groter dan ooit, vooral door meer kleine huishoudens en migratie. Tijdens de crisisjaren werd er nauwelijks gebouwd, en sindsdien is het nooit meer op volle kracht gegaan. De prijzen zijn omhoog geschoten als een kanonskogel, en starters kunnen vaak alleen nog dromen van een eigen kajuit.
Slimme piraten weten: alleen bouwen is niet genoeg. Je moet ook de vraag naar woningen verlagen, bijvoorbeeld door woningdelen aantrekkelijker te maken. In Nederland zijn er miljoenen eenpersoonshuishoudens, en als die vaker samen een hut delen, scheelt dat een hoop druk op de markt. Maar lokale regels en uitkeringsnormen zitten vaak nog dwars.
En dan is er nog de kwestie van de grond. In Nederland is maar een klein deel van het land bestemd voor wonen, terwijl tweederde landbouwgrond is. Als we echt willen bouwen, moeten we misschien wat weilanden opofferen voor nieuwe dorpen en steden. Dat klinkt spannend, maar het is al eerder gedaan, zoals bij Leidsche Rijn.
Dus, bemanning, de woningmarkt is een zee vol uitdagingen, maar met minder bezwaar, meer lef en een frisse blik op bouwen en wonen, kunnen we samen koers zetten naar een haven waar iedereen een plek aan dek vindt. Arrr!