Arrr, het was een zonnige middag aan de haven van Scheepsgat, waar het terras van De Gouden Anker stampvol zat met dorstige landrotten. Plots klonk er een luid getoeter en kwam kapitein Bart “Bakboord” Blom met z’n plezierbootje vol vaart recht op de kade afstuiven. Voor iemand “land in zicht!” kon roepen, parkeerde hij zijn scheepje pardoes tussen de stoelen en tafels, terwijl de glazen nog natrilden.
“Ik zweer op m’n houten poot, het was de wind die me stuurde!” riep Bart, terwijl hij zijn kapiteinspet uit een plas cappuccino viste. “Ik wilde netjes aanleggen, maar ineens ging het roer z’n eigen koers varen. Voor ik het wist, zat ik tussen de koffie en de kroketten!”
Op het terras sloeg de schrik al snel om in gelach. “Ik dacht eerst dat het een act was voor het zomerfeest,” grinnikte Greet “Goudvis” van de stamtafel. “Maar toen stond er ineens een boot naast m’n stoel! Gelukkig geen gewonden, alleen natte sokken en een omgevallen wijnglas.”
Terrasbaas Koos “Kroket” Kaper keek hoofdschuddend toe terwijl hij de schade opnam. “Ik heb veel meegemaakt, maar een boot op m’n terras is nieuw. Volgende keer mag die piraat gewoon aanleggen bij de steiger, niet bij de stamtafel!” Zijn personeel schoot meteen te hulp om stoelen recht te zetten en de ergste plassen op te dweilen.
De schade viel uiteindelijk mee: een paar verschoven stoelen, een natte menukaart en wat geschrokken meeuwen. De terrasgasten namen het sportief op en proostten met hun halfvolle glazen op het onverwachte avontuur. “Dit maak je maar één keer mee!” lachte Jan “Jenever” Jansen, terwijl hij zijn bier veiligstelde.
Kapitein Bart zelf bleef er laconiek onder. “Arrr, het hoort bij het avontuur, nietwaar? De zee is onvoorspelbaar, zelfs in de haven!” beloofde hij, terwijl hij zijn bootje voorzichtig weer losmaakte van het terrasmeubilair. “De volgende keer gooi ik het anker uit vóór het terras, dat zweer ik op m’n papegaai!”
En zo keerde de rust langzaam terug aan de kade van Scheepsgat. De zon zakte, de glazen werden opnieuw gevuld en het verhaal van de plezierpiraat die het terras ramde, ging als een lopend vuurtje rond. Arrr, zo’n middag vergeet geen enkele landrot meer!