Aye, makkers van het groene dek! Zet je schrap, want de wereld van energie is flink aan het schuiven. Voor het eerst in de geschiedenis hebben zon en wind de oude kolengraaiers van hun troon gestoten als grootste bron van stroom. Dat is geen kattenpis, maar een mijlpaal waar zelfs de meest doorgewinterde piraat zijn hoed voor afneemt.
Het gaat er ruig aan toe op de wereldzeeën van elektriciteit. In landen als China en India wordt het schone spul als een vloedgolf uitgerold. China gooit meer zonnepanelen en windmolens overboord dan de rest van de wereld samen, en zelfs India heeft de kolenstook wat teruggeschroefd. Maar in het Westen, bij de rijke kapiteins, varen ze nog steeds graag op fossiele brandstof. De VS en EU grijpen naar kolen en gas als de wind even niet meewerkt, en dat zorgt voor een flinke scheiding tussen de groene en grijze vloten.
De Internationale Energie Armada (IEA) voorspelt dat de groei van zon en wind in de VS flink zal afnemen door het beleid van kapitein Trump. Waar ze eerst dachten 500 gigawatt aan nieuwe groene kracht bij te bouwen, is dat nu gehalveerd. Ondertussen vaart China volle kracht vooruit met hun export van elektrische voertuigen en batterijen, en laten ze de rest van de wereld achter zich in de race om schone technologie.
Zonne-energie is de ware schat van deze tijd. De prijzen zijn sinds 1975 met 99,9% gezakt, waardoor zelfs arme landen hun daken volleggen met panelen. In Pakistan kwamen er vorig jaar panelen binnen die goed zijn voor een derde van hun stroombehoefte. Afrika zit ook niet stil: Nigeria, Zuid-Afrika en zelfs kleine landen als Zambia en Botswana zien hun zonneparken als paddenstoelen uit de grond schieten.
Maar het leven op zee is nooit zonder storm. In Afghanistan pompen ze zoveel water met zonne-energie dat de grondwaterputten dreigen droog te vallen. En in de windgordel, zoals het Verenigd Koninkrijk, zijn windmolens nog steeds duur en lastig te financieren. Als de wind wekenlang uitblijft, moeten ze terugvallen op dure batterijen en andere noodoplossingen.
De IEA waarschuwt: als we willen dat de groene vloot blijft varen, moeten we investeren in sterke netwerken en batterijen. Anders krijgen we te maken met stroomoverschotten, negatieve prijzen en een hoop chaos in de machinekamer. Flexibiliteit en veerkracht zijn het kompas voor de economie van morgen.
Ondertussen pompen de Amerikanen miljarden in nieuwe gaspijpleidingen, terwijl Europa zijn raffinaderijen ombouwt voor schonere brandstoffen. In Azië werken ministers samen aan een energie-roadmap, en in Australië gaat een van de grootste kolencentrales misschien wel zes jaar eerder dicht dan gepland. Zelfs in Saudi-Arabië racen ze nu met waterstofmotoren om te laten zien dat de toekomst schoon kan zijn.
Dus, bemanning, het is een roerige tijd op de energiewateren. De zon en wind hebben het roer overgenomen, maar de strijd is nog lang niet gestreden. Wie weet varen we binnenkort allemaal op groene stroom, met China als onbetwiste admiraal van de vloot. Hijs de zeilen, laad de batterijen en hou het kompas op koers – want de energie-omslag is in volle gang!